Corona: terugblik en vooruitblik bestuurder
25 november 2020 – Wat hebben we bij Stichting Sprank meegemaakt in de achterliggende coronaperiode? Wat hebben we ervan geleerd en hoe gaan we de toekomst in? We vragen bestuurder van Sprank, Anne Westerduin, naar haar persoonlijke reflectie: “Dat de cliënten geen bezoek mochten hebben is een maatregel die – met de kennis van nu – inmiddels ver van ons af staat.”
"Nog meer oog voor de individuele cliënt"
“Toen de coronacrisis uitbrak, was er nog weinig bekend: hoe groot is het besmettingsgevaar, hoe ernstig is Covid19, hoe lang gaat dit duren, hoe moeten we de juiste beslissingen nemen terwijl nog niet alle informatie bekend is? Ik heb dat als een zware verantwoordelijkheid ervaren. Want ieder besluit raakt heel direct de zorg voor onze cliënten, maar ook het leven van hun verwanten en van onze zorgmedewerkers, kortom: de hele Driehoek. Elke dag was mijn gebed aan God: Heer, geef me de wijsheid om te zien wat de goede richting is en de kracht om het juiste te doen, ook al stuit dit misschien op weerstand. Gelukkig groeide er ook begrip voor de maatregelen die genomen moesten worden.
Underdog
In de beginperiode van corona hebben onze medewerkers met te weinig beschermingsmiddelen moeten werken. Alle aandacht ging vooral naar de ziekenhuizen, en het was duidelijk dat de gehandicaptensector geen prioriteit had. Ik heb deze underdogpositie als onterecht en als zeer lastig ervaren. Het vroeg van mij om een spreekbuis te zijn en op te komen voor onze cliënten. Inmiddels hebben we voldoende beschermingsmiddelen voor onze locaties.
"Geen bezoek was een moeilijke maatregel, want het gaat fundamenteel in tegen onze zorgvisie."
Geen bezoek
Een heel moeilijke maatregel was het sluiten van de deuren voor bezoek, want zoiets gaat fundamenteel in tegen onze zorgvisie. Maar het was een landelijke richtlijn en de urgentie van het besmettingsgevaar was groot. Juist mensen met een beperking misten nu de voor hen zo belangrijke aanraking, de omhelzingen. En dat gemis geldt evenzeer voor de verwanten.
Met de kennis van toen was het een goed besluit. Maar het kijken vanuit medisch oogpunt heeft als risico dat het psychische welbevinden minder aandacht krijgt. Die maatregel zullen we dus niet snel meer nemen, behalve als we daarmee het risico verkleinen dat iemand op de intensive care terechtkomt. Ondanks deze en andere beperkende maatregelen hebben onze medewerkers hun expertise kunnen inzetten ten bate van veilige en goede zorg van onze bewoners.
Verschil in behoeften
We hebben ook gezien dat het moeilijk is om voor alle cliënten dezelfde beperkende regels te hanteren, omdat zij zulke verschillende behoeften hebben. Het algemeen belang ging niet altijd gelijk op met het persoonlijk welzijn. Daarom zullen onze professionals meer maatwerk leveren en kijken naar de individuele behoeften van de cliënt. Ook al zal dat meer discussie opleveren in de Driehoek, en veel vragen van de persoonlijk begeleiders. Overigens hebben we ook cliënten die deze coronatijd als fijn en prikkelarm hebben ervaren. Ook dat stemt tot aanpassing van de zorg.
"Er ontstond snelheid om gedragen besluiten te nemen"
Dagbesteding
Niet alle dagbestedingslocaties zijn al open. Ik heb veel bewondering voor onze medewerkers die in de woning dagbesteding zijn gaan geven, wat niet hun normale werk is, of die juist op de groep werken terwijl ze normaal op de dagbesteding werkzaam zijn. Het vraagt veel van hun flexibiliteit.
Positief
De samenwerking binnen de organisatie was en is in deze coronaperiode bijzonder fijn. Wat een creativiteit, positiviteit, saamhorigheid en eensgezindheid: we doen het met elkaar. En de snelheid die er ontstond om gedragen besluiten te nemen. Het digitaal werken heeft eveneens een boost gekregen. Ook was de samenwerking hecht met verwanten en vrijwilligers. We ondervonden van onze achterban veel steun via kaartjes, taart of muziek in de tuin, en dat deed ons enorm goed.
Volhouden
De coronatijd duurt langer dan we hadden verwacht. De sociale leefwereld van onze cliënten was al niet groot, en deze is door corona nog meer ingeperkt. Je merkt dat ze het moeilijk vinden om de maatregelen – ‘wéér iets wat niet mag’ – vol te houden. Ook de medewerkers missen de verbinding tussen collega’s: even een gesprekje, een hug, samen bidden en beleven. Medewerkers uit het primaire proces die hiervoor in aanmerking komen conform de richtlijnen van het ministerie van VWS krijgen bij het salaris de welverdiende zorgbonus uitgekeerd.
We zullen moeten volhouden. In een tijd van onzekerheid zien we hoe mooi het is dat we als Sprank zo’n duidelijk fundament hebben: onze christelijke identiteit. We zeggen het nu nog vaker tegen elkaar: we staan er niet alleen voor, de Here God is erbij!
