Wie 25 jaar of langer bij Sprank is, krijgt het beeldje de Levensboom, wat symbool staat voor het kunnen (op)groeien en (hopelijk ook opbloeien) binnen de veilige woonplek zoals Sprank die wil aanbieden. Tijdens een moment van vieren ligt daar de focus.
Voor sommige bewoners is dit een van de weinige momenten in hun leven dat zij helemaal centraal staan omdat er iets te vieren is. Sprank wil deze mijlpaal vieren, omdat we dankbaar zijn voor onze bewoners. We zijn dankbaar dat zij bij ons (willen) wonen en wij hen mogen leren kennen – hoe afhankelijk iemand ook is. We zien elk mens als uniek en kostbaar in Gods ogen, en daarin willen we ook vieren dat iedere bewoner geliefd en waardevol is.
Tegelijkertijd kan het stilstaan bij 25-jaar-bij-Sprank ook gevoelens van verdriet oproepen, bij bewoners en verwanten (en soms ook bij begeleiders). Want als iemand al zo lang bij Sprank is, betekent dat ook dat iemand al die jaren zorg en ondersteuning nodig heeft (gehad). Het leven gaat naast alle mooie dingen, ook gepaard met zoveel leed, gebrokenheid, verdriet. En iemand zal waarschijnlijk alleen maar meer afhankelijk worden in de toekomst. Een ‘levend verlies’, wat gepaard gaat met verdriet en soms ook geloofsvragen. Ook bij dit verdriet mag stilgestaan worden.
Het is én dankbaar zijn voor leven en de mogelijkheid van zorg, én het verdriet dat de wereld (nog) gebroken is. Het is er allebei.
Meer weten over ‘levend verlies’, beluister dan eens de podcastserie Levend Verlies
